Σε αυτούς τους περίεργους καιρούς, με την παγκόσμια οικονομία να παραπαίει αδυνατώντας να αποκαταστήσει ισορροπίες και την Ελλάδα με μια δαμόκλειο σπάθη πάνω από το κεφάλι της, έπεσε στα χέρια μου το βιβλίο του John Perkins: «Εξομολόγηση ενός οικονομικού δολοφόνου».
Είχα δει πριν λίγα χρόνια ένα ντοκιμαντέρ με το ίδιο θέμα, στο οποίο υπήρχε αναφορά στα «τσακάλια», σε ανεξιχνίαστες δολοφονίες ηγετών και σε δολοπλοκίες. Τότε μου είχε φανεί μακρινό, μιας και οι χώρες που ανέφερε ήταν οι περισσότερες της λατινικής Αμερικής ή εν γένει τριτοκοσμικές και κατά συνέπεια ευάλωτες στον επεκτατισμό της «πολιτισμένης» Δύσης.
Να όμως που τώρα το θέμα έγινε επίκαιρο και χτύπησε και τη δική μας πόρτα. Καταρχήν, με την κρίση που υφιστάμεθα αυτή τη στιγμή είναι εύκολο να διαπιστώσουμε τη θέση της Ελλάδας στον παγκόσμιο χάρτη. Μια χώρα υπανάπτυκτη σε δομές και επι το πλείστον αμόρφωτη ουσιαστικά, σαν αυτές δηλαδή που οι οικονομικοί δολοφόνοι διαλέγουν για να αφαιμάξουν. Είναι η πρώτη φορά που τόσες αλήθειες βγαίνουν στο φως, βοηθώντας τον αναγνώστη να καταλάβει τι ακριβώς διαδραματίζεται γύρω του – πέρα από τα υποκατάστατα ειδήσεων που μας σερβίρουν τα Μ.Μ.Ε..
Τι ακριβώς όμως είναι ο οικονομικός δολοφόνος (ΟΔ) και ποιος ο ρόλος του? Τοποθετούμε στο πλάνο τις Η.Π.Α. προσθέτουμε και τα δεκανίκια τους: την Παγκόσμια Τράπεζα, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και μερικές από τις μεγαλύτερες πολυεθνικές. Ο σκοπός είναι ένας: Μέγιστη εξουσία μέσω οικονομικής ισχύος. Η μέθοδος σχετικά απλή: επιλέγεται η χώρα-θύμα, η οποία έχει άπειρους ανεκμετάλλευτους φυσικούς πόρους. Την επισκέπτεται ένας «οικονομικός δολοφόνος», ο οποίος παρουσιάζεται συνήθως σαν υπάλληλος κάποιας ιδιωτικής (πολυεθνικής) εταιρίας. Αυτός επισκέπτεται τον εκάστοτε ηγέτη με ένα φάκελο στη μια τσέπη και ένα όπλο στην άλλη. Ο φάκελος είναι η προσφορά διαφθοράς του ηγέτη με αντάλλαγμα ουσιαστικά, την ίδια τη χώρα. Το όπλο η απειλή δολοφονίας του ή εμπλοκής της χώρας του σε πόλεμο με τις ΗΠΑ.
Ετοιμάζοντας λοιπόν αναφορές, δωροδοκώντας, εκβιάζοντας, πιέζοντας και απειλώντας, ο Ο.Δ. κηρύττει πως η οικονομία είναι στα πρόθυρα πτώχευσης, οπότε για να σωθεί πρέπει να εφαρμοσθεί ένα σχέδιο δανεισμού από την Παγκόσμια Τράπεζα . Τα χρήματα που η χώρα δανείζεται παρέχονται φυσικά υπό όρους. Τα έργα ανάπτυξης που θα χρηματοδοτηθούν από τα δάνεια (ώστε να γίνει η πολυπόθητη εκσυγχρόνιση), η χώρα είναι αναγκασμένη να τα παραχωρήσει σε πολυεθνικές εταιρίες αμερικανικών συμφερόντων (ή του δανειστή τελοσπαντων, τα κεφάλαια εξάλλου είναι πλέον υπερ-εθνικά). Τα κεφάλαια που θα δανειστεί, δε τα βλέπει ποτέ η χώρα. Πηγαίνουν (μένουν, δηλαδή!) κατευθείαν στις κατασκευαστικές. Οι πολυεθνικές αυτές αναλαμβάνουν την εκμετάλλευση των φυσικών πόρων (πετρέλαιο κατά κύριο λόγο), την κατασκευή έργων υποδομής κτλ, αλλά και ολόκληρη τη δομή της εκπαίδευσης πολλές φορές, ηλεκτρισμού και υδροδότησης! (Σας λέει κάτι το ξεπούλημα της ΔΕΗ και ΕΥΔΑΠ που ετοιμάζεται στη χώρα μας;).
Απολογισμός: φτηνές πρώτες ύλες και εργατικά χέρια, κέρδη από την εκμετάλλευση των πόρων της χώρας-θύματος, κέρδη από τους τόκους των δανείων, κέρδη από τα κεφάλαια των δανείων αυτά καθ αυτά, οι εταιρείες της χώρας-δανειστή πλουτίζουν και η «κατεχόμενη» χώρα χρωστάει δάνεια τα οποία αδυνατεί να ξεπληρώσει –άρα το ξεπούλημα συνεχίζεται επ αόριστον..
Σε περίπτωση που ο οικονομικός δολοφόνος δεν τα καταφέρει, τότε αναλαμβάνουν τα τσακάλια της CIA να καθαρίσουν με συνοπτικές διαδικασίες τον ανυπάκουο ηγέτη (ιδιαίτερα προσφιλή τρόπος τα αεροπορικό δυστυχήματα), ανεβάζοντας στη συνέχεια ένα φιλικά προσκείμενο σε αυτούς δικτάτορα (κυριολεκτικά ή συμβολικά). Αν αποτύχουν και τα τσακάλια, τότε αναλαμβάνει ο στρατός με πρόσχημα συνήθως την εκδημοκράτιση της χώρας από τον «τύραννο»-δικτάτορα.
Όπως αναφωνήσαν και οι πλούσιοι στους «Κλέφτες» του Μάκη Παπαδημητράτου : Έτσι. Γιατί εμείς ΟΛΟΥΣ τους γαμάμε!
Αποσπάσματα από το βιβλίο:
«Το Εκουαδόρ αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα χώρας που οι ΟΔ [Σ.Σ.: «οικονομικοί δολοφόνοι] έχουν εισαγάγει στο παγκόσμιο οικονομικο-πολιτικό ποιμνιοστάσιο. Από κάθε 100 δολάρια αργού πετρελαίου που βγαίνει από τα τροπικά δάση του, οι εταιρείες παίρνουν τα 75. Από τα 25 δολάρια που απομένουν, τα τρία τέταρτα αναγκαστικά πηγαίνουν στην εξόφληση του εξωτερικού χρέους. Το μεγαλύτερο μέρος από το υπόλοιπο ένα τέταρτο καλύπτει έξοδα στρατού και κυβέρνησης, έτσι ώστε για την υγεία, την παιδεία και τα προγράμματα βοήθειας προς τους φτωχούς να μην απομένουν παρά 2,5 περίπου δολάρια. Ανά 100 δολάρια λοιπόν αξίας πετρελαίου που αποσπάται από το υπέδαφος του Αμαζονίου, λιγότερο από 3 δολάρια φτάνουν στους ανθρώπους που τα έχουν περισσότερο ανάγκη, σε εκείνους δηλαδή των οποίων οι ζωές έχουν δυσκολευτεί σε αβάσταχτο βαθμό από τα φράγματα, τις γεωτρήσεις και τους αγωγούς, σε εκείνους που πεθαίνουν από έλλειψη τροφής και πόσιμου νερού»
«Ο λόγος του εισοδήματος του ενός πέμπτου του πληθυσμού των πλουσιοτέρων χωρών προς το εισόδημα του ενός πέμπτου του πληθυσμού των φτωχότερων χωρών από 30 προς 1 που ήταν το 1960, ως το 1995 είχε ανεβεί στο 74 προς 1. Και η Παγκόσμια Τράπεζα, η Αμερικανική Υπηρεσία Διεθνούς Ανάπτυξης, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και όλες οι υπόλοιπες τράπεζες, εταιρείες και κυβερνήσεις που ασχολούνται με την διεθνή “βοήθεια” εξακολουθούν να μας λένε πως κάνουν τη δουλειά τους, πως η πρόοδος συνεχίζεται»
«Χάρη στις υποκειμενικές “επιστήμες” της οικονομικής πρόβλεψης, της οικονομετρίας και της στατιστικής, αν βομβαρδίσεις μια πόλη κι έπειτα την ξαναχτίσεις, τα στοιχεία θα δείξουν κατακόρυφη άνοδο του δείκτη οικονομικής ανάπτυξης»
Μέσα από την «Εξομολόγηση ενός οικονομικού δολοφόνου» μπορεί εύκολα να γίνουν κατανοητά τα όσα συμβαίνουν σήμερα στην Ελλάδα, 20 χρόνια μετά τις αφηγήσεις του Περκινς. Μήπως και σταματήσουμε επιτέλους να πιπιλάμε την καραμέλα της «Συλλογικής» ευθύνης, να δείχνουμε με το δάχτυλο τις παθογένειες τις ελληνικής κοινωνίας σαν υπέρτατο κακό και να αναμασάμε τις μαλακιές των ελληνικών και ξένων Media.
Μπάμπης Παπαδημητριου ,στις ειδήσεις του ΣΚΑΙ:
«Ακούμε στην Ελλάδα ότι υπάρχει φόβος αν εμπλακεί το ΔΝΤ στη χώρα να αποσταθεροποιηθεί το τραπεζικό σύστημα. Μα όπου πάει το καημένο το ΔΝΤ, το πρώτο πράγμα που φροντίζει είναι η σταθεροποίηση του τραπεζικού συστήματος!»
LOL! Προφανώς κύριε Μπάμπη μας..
Smalltowngirl81's Blog 